چهارشنبه سوری

شاهپَر، روایت قاشق زنى با شلیک توپ مروارى، حاجى فیروز، تمبکى، دیوار کاخ، صورت تحتِ فشار محمدرضا، و یک پرش شاهانه، تصویرى از محمدرضا پهلوى و فرح دیبا در حیاط و ورودى کاخ نیاوران در چهارشنبه سورى آخرِ سال هزار و سیصد و پنجاه و چهارِ خورشیدى: دست ها در کنار بدن و معلق، یک ژست عجیب میان زمین و هوا، بوته ها، هیزم ها، خارشتر و نفت، حیاط کاخ را آب و جارو کرده اند، از صلات ظهر تا نیمه هاىِ شب همه جا تحتِ کنترل است، مراسم و نمایش هاىِ آکروبات در حضور دربار و کارمندان کاخ برگزار شده و هوا رو به تاریکى رفته است، چند نوازنده با دایره و دف کنار جمعیت ایستاده اند، حاجى فیروزها صورتشان را "سیاه" کرده اند و "اربابِ خودم بز بز قندى" را سلام مى دهند، جامعه دارد از روىِ آتش هاىِ چندگانه مى پرد، شاهنشاه وارد مى شوند، مثلِ همیشه با کت و شلوار رسمى و کمى تنگ تر از سایزش، عادت همیشگى و سفارشش به خیاط مخصوص تا اجازه "چاق شدن" به بدن ندهد، ساواک همه مراسم را پوشش داده، پیرمردى مسن با محاسن بلند و سفید، کلاه و دستار و لباس گشاد از مخمل رنگى، شبیه ایرانیان قدیم، کنار دیوار ایستاده، تمبک با پوستِ چرم آهو را زیر بغل زده، شگون شب چهارشنبه سورو دربار است، یک پایش را کمى عقب داده و شانه را به دیوار زده، آتش زبانه کوتاهى مى کشد و یکباره شعله ها در سطح براق و واکس خورده کفش چرم تبریز محمدرضا منعکس مى شود، بازتاب نور و جرقه ها در کفش ها و شیشه عینکِ معروف و قاب کائوچویى، صورت را چپ تراش زده و کمى ناخوش است، مثلِ سال قبل، بدنش کش نمى آید اما با صداىِ شاد تمبک و نغمه حاجى فیروزها، سرخوش از "آتش" مى پرد، فاصله زیادى تا پریدن هواپیماىِ اختصاصى شاه از فرودگاه مهرآباد وجود ندارد، مردم در خیابان ها و کوچه ها، مشغول پریدن هستند، آتش ها هر لحظه شعله ورتر و تندتر مى شود، کراوات شاه از جلیقه اش بیرون می زند، فرح از ترس سوختن تورى گران قیمت دامنش، با زاویه و کمى احتیاط از کنار آتش رد مى شود. قاشق ها زده مى شود، همه فال گوش، با آجیل مشکل گشا در دهان، صداىِ توپ مروارى و ناظران حرم ستر و عفاف میدان ارگ،

"Cafe Nostal"